Ο Κωστής Φωκάς πλησιάζει πολύ τον φωτογραφικό του φακό στο ανθρώπινο σώμα. Άλλοτε μας δείχνει λεπτομέρειες του σώματος και άλλοτε μας δείχνει το σώμα σαν λεπτομέρεια.
Ο Δημήτρης Μπαρούχος σχεδιάζει σαν μηχανή εκτύπωσης. Με ένταση, ακρίβεια και οξυδέρκεια. Πλήθος στιγμών συνθέτουν την εικαστική του γλώσσα που μοιάζει σαν μια γλώσσα όλων των γλωσσών.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι πλάστης και ζωγράφος. Αριστοφανικός στο ύφος, μισός αφέντης και μισός δούλος, καμώνεται, περιγελά και μας περιλαμβάνει.
Ο Χάρης Κουρκούλης ιχνογραφεί σε μικρή κλίμακα. Σημειωτικός, λαλίστατος ,στην περιφέρεια της εικαστικής σκηνής στήνει παγίδες, φίδια και άλλα κατοικίδια φυτά.
Ο Νικόλας Σημαντηράκης μετακινείται με ευκολία από την μικρή στην πολύ μεγάλη κλίμακα. Εσωστρεφής αλλά με έντονη γραφή εξαντλεί τα όρια του εκφραστικού του χώρου κάθε φορά.
Ο Κωνσταντίνος Κωτσής είναι ολιγόλογος. Συχνά επιβάλει στον θεατή περιορισμούς με λεπτά καλάμια και ξύλα που δεν τα πιάνει ο νους. Δουλεύει με ό,τι περιβάλει τις ιδέες γιατί τις συμμερίζεται.