Είναι η κοινωνική μας πραγματικότητα λιγότερο βάρβαρη και επιθετική από τις επιδημικές ψυχικές διαταραχές που αντιμετωπίζουμε κλινικά;
Η παρούσα θεματική ομαδική εικαστική έκθεση εξερευνά συσχετισμούς μεταξύ της μανιακής κατάθλιψης και του σύγχρονου καπιταλισμού, από την οπτική του ψυχισμού του υποκειμένου που ζει εντός τους. Αποτελεί τη διπλωματική εργασία του επιμελητή, για τη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, και την απόπειρά του να συνδέσει την αποξενωτική εμπειρία της ασθένειας με την κοινωνική πραγματικότητα ώστε να απελευθερωθεί από αυτήν διά της κατανόησης.
Το βίωμα του φάσματος της μανιακής κατάθλιψης γίνεται αφορμή για μια επιμέλεια που αναγνωρίζει καλπάζοντες επαγωγικούς συλλογισμούς, αυτοκτονικούς ιδεασμούς, τον κατακερματισμό της υπαρξιακής συγκρότησης και εξαρτησιογόνες απολαύσεις της δυσφορίας σε καλλιτεχνικές πρακτικές δημιουργών που ερευνούν το σήμερα.
Δεν πρόκειται για μια έκθεση 'ψυχικά ασθενών' και προασπίζεται μία ορατότητα των αισθητικών της σκέψης. Το έργο των καλλιτεχνών εδώ αφορά το πως τα υποκείμενα ανταποκρίνονται, εσωτερικά, στη σύγχρονη τεχνοκρατική καπιταλιστική συνθήκη και διαπραγματεύονται την ταυτότητά τους.
Ο χώρος του ESTO Association και τα επιμέρους στοιχεία του, σε συνομιλία με τα έργα και την οργάνωσή τους, αποδίδει το δοκιμιακό αφήγημα της επιμέλειας.